Persoonlijkheden
Beckum persoonlijkheden
Rudolf Dunker, Dr. Max Hagedorn en Heinrich-Gerhard Bücker
… waren die drei letzten einer ganzen Reihe von Beckumer Ehrenbürgern. Sie haben sich auf besondere Weise um Beckum verdient gemacht. Das Foto (rechts) entstand beim Empfang der Stadt Beckum aus Anlass des 90. Geburtstags von Dr. Max Hagedorn.
Rudolf Dunker
geboren 13.05.1916, overleden 29.09.2008
Als Kampfkommandant der deutschen Wehrmacht in Beckum hatte der damals 28-Jährige den Auftrag, die Stadt Beckum bis zum letzten Mann zu verteidigen. So begann er am Karfreitag, dem 30. März, den Widerstand gegen die alliierten Streitkräfte vorzubereiten.
Het was vooral dankzij de verantwoordelijke en moedige acties van Rudolf Dunker dat de stad Beckum op 1 april 1945 vreedzaam werd overgedragen aan de Amerikaanse strijdkrachten.
Op paaszaterdag namen de Amerikanen de stad Ahlen vreedzaam in en stelden hun pantservoertuigen en artilleriestukken op aan de oostelijke rand van de stad om op paaszondag op te rukken naar Beckum.
Die avond nam Rudolf Dunker een beslissing waarvan hij zelf later zei dat het de moeilijkste van zijn leven was. Met het oog op de hopeloze militaire situatie, die zou hebben geleid tot de vernietiging van de stad Beckum en de dood van talloze mensen, besloot hij om te weigeren de bevelen van de soldaten op te volgen en de stad Beckum zonder slag of stoot over te geven.
Deze gewetensbeslissing moet des te meer gewaardeerd worden omdat hij zich realiseerde dat hij voor zijn daden ter dood veroordeeld had kunnen worden. Daarom werd hij aangeklaagd voor een kort geding, maar gelukkige omstandigheden verhinderden een veroordeling.
Voor zijn moedige en onbaatzuchtige acties voor de stad Beckum werd hij in 1995 tot ereburger benoemd.
Heinrich-Gerhard Bücker
geboren 05.03.1922, overleden 11.08.2008
Gedurende de vele decennia van zijn artistieke carrière heeft Heinrich-Gerhard Bücker talloze belangrijke kunstwerken gecreëerd, waarmee hij zowel in Duitsland als internationaal grote erkenning heeft gekregen. Op deze manier heeft hij ook zijn geboortestad en het district Vellern tot ver buiten de grenzen van Europa bekend gemaakt.
Zijn werk wordt gekenmerkt door de bijbels-christelijke wereld van symbolen. Voor hem was religie de verbinding tussen heden en verleden, tussen "tijd en eeuwigheid", zoals de titel van zijn laatste grote tentoonstelling in 2006 luidde. Zijn werk richtte zich daarom op sacrale kunst. Sinds de jaren 1950 ontwierp hij talloze kerkinterieurs in zijn onmiskenbare stijl. Met zijn werken legde hij trendsettende accenten voor het benadrukken van de oorspronkelijke stijlen door middel van hedendaagse kunst.
Zijn verlangen om uitspraken te doen door zijn keuze van vorm, kleuren en materialen is altijd duidelijk. Een van de hoogtepunten van zijn werk was de tentoonstelling van tekeningen uit zijn bijbelboek "Alpha-Adam-Atom-Omega" in de bibliotheek van het Vaticaan in 1983/84, waar hij de eerste levende kunstenaar was die mocht exposeren.
Naast sacrale kunst maakte hij ook werken van profane aard, zoals fonteinen en monumenten. Er zijn ook talrijke kunstwerken van hem in zijn geboortestad Beckum, waaraan hij altijd veel waarde hechtte, zowel in de kerken van de stad als in openbare ruimtes. Zijn onderzoek naar de plaats van de Varusslag heeft indruk gemaakt op veel historici.
Hij heeft veel prijzen en onderscheidingen ontvangen voor zijn uitmuntende artistieke werk. Hij ontving onder andere het Kruis van de Orde van Verdienste van de Bondsrepubliek Duitsland in 1983. In 1992 werd hij ereburger van de stad Beckum.
Dr. Max Hagedorn
geboren 26.04.1904, overleden 24.12.1998
Dr. Max Hagedorn trad in januari 1946 aan als burgemeester in een extreem moeilijke tijd. Zijn onvermoeibare inzet voor het algemeen welzijn leverde hem veel erkenning op en hij genoot het bijzondere vertrouwen van de bevolking. Een hoge mate van persoonlijke betrokkenheid, deskundigheid en zijn vriendelijke en bescheiden manier kenmerkten hem gedurende zijn 24 jaar als burgemeester.
Unter dem Vorsitz von Dr. Max Hagedorn wurden im Rat der Stadt Beckum entscheidende Schwerpunkte für die positive Entwicklung der Stadt nach dem Zweiten Weltkrieg gesetzt. So engagierte er sich besonders für die Verbesserung der Straßenverhältnisse und für die Schaffung von dringend benötigtem Wohnraum für die vielen Heimatvertriebenen, Flüchtlinge und Evakuierte. Unter seiner Regie wurden die Erschließungsmaßnahmen im Stadtgebiet und die Aufstellung des ersten Flächennutzungsplanes im Jahr 1958 in die Wege geleitet. Zudem setzte er sich in verschiedenen überregionalen Gremien vorbildlich für das Wohl der Allgemeinheit ein.
Dr. Max Hagedorn ontving hoge onderscheidingen voor zijn decennialange inzet. In 1971 werd hij door de bondspresident onderscheiden met het Bundesverdienstkreuz eerste klas. De stad Beckum verleende hem op 24 maart 1974 het ereburgerschap als dank voor zijn verdienstelijke werk voor zijn geboortestad.
Zuster Maria Blanda, geboren Anita Bußmann
geboren 20.04.1898 in Buenos Aires, overleden 26.07.1980
Schwester Blanda hat 45 Jahre lang hilfsbedürftige Kinder aus Beckum, dem Kreis Warendorf und darüber hinaus in segensreicher und oft selbstaufopfernder Weise betreut und großgezogen.
Vooral in de naoorlogse periode moesten grote moeilijkheden overwonnen worden. Zuster Blanda zorgde ondanks de meest ongunstige omstandigheden voor de kinderen, van wie sommigen door de oorlogsellende dakloos waren geworden en in verschillende gebouwencomplexen van het voormalige Vincentiushuis waren ondergebracht, en gaf hen een nieuw thuis. Ze was als een moeder voor deze kinderen, ze gaf ze een thuis, voedde ze met liefde en zorg op en bereidde ze zo met succes voor op hun verdere leven.
Een belangrijke stap in hun werk was de verhuizing van het kindertehuis naar het nieuw gebouwde pand aan de Paterweg in 1953.
De gemeenteraad van Beckum besloot unaniem om zuster Blanda het ereburgerschap toe te kennen tijdens de feestelijke bijeenkomst ter gelegenheid van het 750-jarig bestaan van de stad op 26 maart 1974.
Heinrich Haverkemper
geboren 19.02.1901, overleden 20.11.1989
Der gelernte Bäcker und Konditor und spätere Zementarbeiter Heinrich Haverkemper trat bereits 1922 in die SPD ein und gehörte ihr mehr als 50 Jahre an. Nach dem Krieg baute er als Vorsitzender des SPD-Ortsvereins die Partei wieder auf. 1945 wurde er in den Rat der Stadt Beckum berufen, wo er 19 Jahre tätig war, viele Jahre davon als Fraktionsvorsitzender der SPD. Auch im Kreistag war er zehn Jahre lang tätig.
Hij verdiende bijzondere verdiensten als voorzitter van de Commissie voor Financiën en Huisvesting. Deze taak was bijzonder veeleisend in de moeilijke naoorlogse jaren. Heinrich Haverkemper had altijd een open oor voor de behoeften en zorgen van getroffenen, zoals vluchtelingen, en hielp waar hij maar kon.
Op 26 maart 1974 werd hem het ereburgerschap toegekend vanwege zijn jarenlange lokale politieke activiteiten en zijn onbaatzuchtige inzet voor de stad Beckum.
Dr. Curt Prüssing
geboren 26.03.1896, overleden 02.04.1988
Dr. Prüssing studierte nach dem Abitur zunächst Chemie an der Universität München und begann seine Laufbahn 1922 als wissenschaftlicher Assistent am Zementtechnologischen Institut der Technischen Hochschule Charlottenburg. Im selben Jahr heiratete er Ilse Polysius, die Tochter von Max Polysius aus Dessau.
1924 wechselte Dr. Prüssing zur Portland-Hemmoor AG und wurde 1936 in den Vorstand berufen. Von 1936 bis 1945 war er u. a. Vorsitzender des „Vereins Deutscher Portland-Zementfabrikanten" in Berlin.
In 1946 richtte Dr. Prüssing onder moeilijke omstandigheden Westpol GmbH op. Van hieruit knoopte hij relaties aan met de voormalige klanten van het in Dessau gevestigde Polysius AG. In slechts een paar jaar slaagde hij er samen met beproefde medewerkers uit Dessau in om het bedrijf, dat inmiddels was omgedoopt tot Polysius GmbH, weer een wereldwijde reputatie te bezorgen.
In 1962 besloot Dr. Prüssing de leiding van het bedrijf over te dragen en het voorzitterschap van de Raad van Commissarissen op zich te nemen, dat hij tot 1970 bekleedde. Ook in deze rol leverde hij een belangrijke bijdrage aan de ontwikkeling van Polysius tot een van de grootste ingenieursbureaus van Europa.
Voor zijn verdiensten voor de economische ontwikkeling van de gemeente Neubeckum kreeg Dr. Prüssing in 1961 het ereburgerschap bij besluit van de gemeenteraad.
Clemens Sprenker
geboren 26.01.1883, overleden 14.01.1968
Van 1946 tot 1961 was Clemens Sprenker burgemeester van de parochie Beckum en vanaf maart 1946 ook burgemeester van het district Beckum.
Op 28 april 1961 besloot het bestuur van de parochie Beckum hem ereburger te maken voor zijn verdiensten voor de parochie Beckum.
Alfred Moll
Gedurende 42 jaar had Alfred Moll, net als zijn vader Gustav voor hem, uitstekende diensten bewezen aan de ontwikkeling van Neubeckum als lid van de gemeenteraad.
Op 10 december 1952 werd hij ereburger van de gemeente Neubeckum.
Carl Fehling
geboren 07.04.1860 in Warburg, overleden 09.07.1933
Fehling wurde am 14.06.1899 vom Rat der Stadt Beckum zum Bürgermeister gewählt. Zuvor war er Bürgermeister in Obermarsberg im Sauerland gewesen.
De bekwame ambtenaar zette de consequente gemeentelijke ontwikkeling en de aanpassing aan de economische, vooral industriële ontwikkeling van de districtsstad voort.
In seiner 27-jährigen Amtszeit wurde in Beckum das Amtsgericht eröffnet, das Finanzamt für den Kreis eingerichtet, der Schlachthof gebaut, mit der Kanalisation begonnen, die erste Badeanstalt geschaffen, die Bevölkerung mit Strom und Wasser versorgt, das Gymnasium gegründet und das Straßenbauprogramm begonnen.
Zijn werk werd bekroond met de viering van de 700e verjaardag van de stadsrechten in 1924.
Na zijn pensionering werd hij op 11 oktober 1926 tot ereburger benoemd.
Gepensioneerd ambtenaar Theodor Anton Brüning
geboren 21.05.1822, overleden 30.03.1911
Theodor Brüning onderscheidde zich tijdens de Kulturkampf met zijn moedige verdediging van de kerk, werd veroordeeld tot gevangenisstraf voor een krantenartikel en moest ontslag nemen als deurwaarder.
Hij werd op 19 februari 1906 tot ereburger benoemd "als erkenning voor zijn trouwe dienst in het belang van de stad".
Medisch adviseur Dr Ferdinand Anton Heyne
overleden 1906
Dr. Heyne had als arts een bijzondere reputatie opgebouwd door zijn inzet voor de openbare hygiëne en was vele jaren lid van de gemeenteraad.
Toen hij het magistraatskantoor verliet, kreeg hij op 13 juni 1897 het ereburgerschap.
Twee lokale politici die Beckum hebben gevormd
Voormalige burgemeesters Gerhard Gertheinrich en Aloys Gödde kregen de eretitel "ereburgemeester" tijdens een speciale vergadering van de Raad op 14 juni 1995 als erkenning voor hun vele jaren burgemeesterschap.
Gerhard Gertheinrich
Geboren 25 oktober 1930, overleden 1 mei 1996
Decennialang was hij voorbeeldig in zijn inzet voor het algemeen welzijn, zorgde hij altijd voor evenwicht over alle partijgrenzen heen en was hij zeer populair bij de burgers "als een burgemeester die je kon leren kennen". Gerhard Gertheinrich sloot zich in 1961 aan bij de SPD en werd in datzelfde jaar gekozen om de toenmalige gemeente Beckum te vertegenwoordigen, waar hij tot 1969 werkte en in 1962 locoburgemeester werd. Daarna was hij lid van de gemeenteraad van Beckum - onderbroken door de periode van 1979 tot 1984 - tot 1995.
Gerhard Gertheinrich was van 1984 tot 1994 10 jaar lang burgemeester van Beckum. Hij oefende dit verantwoordelijke ambt uit met een vooruitziende blik, grote betrokkenheid en het vermogen om over alle partijgrenzen heen compromissen te sluiten. Hij bleef altijd een "man van het volk" en daardoor voor iedereen aanspreekbaar.
Hij vertegenwoordigde de stad Beckum ook in de raad van bestuur van Sparkasse Beckum-Wadersloh en in de raad van toezicht van Beckumer Wohnungsgesellschaft.
Ook in het district Warendorf legde zijn woord gewicht in de schaal. Van 1979 tot 1984 en opnieuw vanaf 1989 was hij lid van de districtsraad, die hem in november 1994 tot eerste districtscommissaris koos. Hij bekleedde deze functie tot aan zijn plotselinge dood in 1996.
Zijn professionele carrière is gekenmerkt door succesvolle inspanningen om een eerlijk evenwicht te bereiken tussen de belangen van werknemers en het bedrijf. Als voorzitter van de Ondernemingsraad, Algemene Ondernemingsraad en Groepsondernemingsraad, evenals plaatsvervangend voorzitter van de Raad van Commissarissen van Dyckerhoff AG, was hij even toegewijd aan zijn collega's en het bedrijf als lid van de Industriële Unie voor Chemie, Papier en Keramiek. Gerhard Gertheinrichs lidmaatschap van de Vereniging voor Welzijn van Werknemers was ook belangrijk voor hem.
Als erkenning voor zijn grote verdiensten voor het algemeen welzijn ontving hij op 23 december 1995 van de bondspresident het Bundesverdienstkreuz op lint.
Aloys Gödde
geboren 29. März 1933, gestorben 25. April 2013
Aloys Gödde geht als letzter Bürgermeister der Gemeinde Neubeckum in die Stadtgeschichte ein. Im jungen Alter von knapp 30 Jahren wurde er zum Bürgermeister ernannt. Damit war er damals der jüngste Bürgermeister in Nordrhein-Westfalen. Es folgten 11 ereignisreiche Jahre, in denen er die Geschicke Neubeckums im besten Sinne leitete. So entstanden in dieser Zeit große Baugebiete und die Bevölkerung wuchs enorm. Die Roncallischule und das Kopernikus-Gymnasium wurden gebaut. Der Gebäudekomplex aus Stadtbücherei, Freizeithaus und Seniorentagesstätte bereicherte das soziale Leben in der Gemeinde und der Bau der Tennisanlage das Sportangebot.
Maar bovenal werd Aloys Gödde beschouwd als een burgemeester die dicht bij de mensen stond, die een open oor had voor de zorgen en behoeften van de burgers en die velen in moeilijke situaties hielp.
Neubeckum werd bij de gemeentelijke herindeling in 1975 ingelijfd. Aloys Gödde had zich hier lange tijd tegen verzet. Niettemin droeg hij er vanaf 1975 op vele manieren toe bij dat Beckum en Neubeckum naar elkaar toe groeiden.
Tijdens de overgangsfase van januari tot mei 1975 was hij afgevaardigde in de gemeenteraad van Beckum. In de eerste gemeenteraad van de nieuwe stad Beckum werd hij gekozen tot locoburgemeester en bekleedde deze functie 9 jaar lang met één onderbreking.
Tot het einde van zijn carrière in de lokale politiek in 1994 was hij betrokken bij de plannings- en transportcommissie en de districtscommissie van Neubeckum. Hij was ook lid van de districtsraad en de raad van toezicht van de Volksbank.
In 1994 ontving hij de Orde van Verdienste van de Bondsrepubliek Duitsland voor zijn buitengewone inzet.
Israelischer Friedensaktivist mit Beckumer Wurzeln
Uri Avnery
geboren 10. September 1923, gestorben 20. August 2018
Uri Avnery wurde als Helmut Ostermann in Beckum im Haus an der Alleestraße 17 geboren und lebte bis 1925 in der Püttstadt. Er emigrierte 1933 mit seiner Familie nach Palästina. Der bekannte Friedensaktivist wurde für sein Engagement um die Aussöhnung zwischen Israelis und Palästinensern mehrfach ausgezeichnet, unter anderem 1997 mit dem Aachener Friedenspreis, 2001 mit dem Alternativen Nobelpreis, 2002 mit dem Carl-von-Ossietzky-Preis und 2003 mit dem Lew-Kopelew-Preis.
Uri Avnery was uitgever en hoofdredacteur van het nieuwstijdschrift Haolam Haseh van 1950 tot 1990. Tussen 1965 en 1981 was hij in totaal ongeveer 10 jaar lid van de Knesset. In 1975 was hij een van de oprichters van de Israëlische Raad voor Israëlisch-Palestijnse Vrede en in 1993 was hij een van de oprichters van Gush Shalom, het Israëlische Vredesblok.
Zijn grootvader Johannes Ostermann was sinds 1878 leraar in de joodse gemeente. Hij gaf ook preken in de synagoge van Beckum, omdat de kleine joodse gemeenschap in Beckum zich geen eigen rabbijn kon veroorloven. Zijn vader, Alfred Ostermann, had een klein bankbedrijf in Beckum, dat echter in de beginjaren van de nationaalsocialistische beweging steeds meer problemen kreeg. Daarom verhuisde het gezin Ostermann in 1925 van Beckum naar Hannover, waar Helmut Ostermann ook naar school ging. Een van zijn klasgenoten op het gymnasium was Rudolf Augstein, de langjarige redacteur van Der Spiegel.
De familie had het huis aan de Alleestraße 17 al verkocht aan de Joodse arts Dr. Walter Kronenberg voordat ze naar Hannover verhuisden.
Uri Avnery is verschillende keren te gast geweest in zijn geboortestad Beckum. In 1995 bijvoorbeeld, toen Rudolf Dunker het ereburgerschap kreeg en in 2005, toen hij zijn boek "In den Feldern der Philister" (In de velden van de Filistijnen) presenteerde als onderdeel van een lezing.