Persoonlijkheden

Rudolf Dunker, Dr. Max Hagedorn en Heinrich-Gerhard Bücker

... waren de laatste drie in een hele reeks ereburgers van Beckum. Zij hebben uitstekende diensten bewezen aan Beckum. De foto (rechts) is genomen op de receptie die de stad Beckum organiseerde ter gelegenheid van de 90e verjaardag van Dr. Max Hagedorn.

Rudolf Dunker

geboren 13.05.1916, overleden 29.09.2008

Het was vooral dankzij de verantwoordelijke en moedige acties van Rudolf Dunker dat de stad Beckum op 1 april 1945 vreedzaam werd overgedragen aan de Amerikaanse strijdkrachten.

Als gevechtscommandant van de Duitse Wehrmacht in Beckum had de toen 28-jarige de opdracht om de stad Beckum tot de laatste man te verdedigen. Dus op Goede Vrijdag, 30 maart, begon hij het verzet tegen de geallieerden voor te bereiden.

Op paaszaterdag namen de Amerikanen de stad Ahlen vreedzaam in en stelden hun pantservoertuigen en artilleriestukken op aan de oostelijke rand van de stad om op paaszondag op te rukken naar Beckum.

Die avond nam Rudolf Dunker een beslissing waarvan hij zelf later zei dat het de moeilijkste van zijn leven was. Met het oog op de hopeloze militaire situatie, die zou hebben geleid tot de vernietiging van de stad Beckum en de dood van talloze mensen, besloot hij om te weigeren de bevelen van de soldaten op te volgen en de stad Beckum zonder slag of stoot over te geven.

Deze gewetensbeslissing moet des te meer gewaardeerd worden omdat hij zich realiseerde dat hij voor zijn daden ter dood veroordeeld had kunnen worden. Daarom werd hij aangeklaagd voor een kort geding, maar gelukkige omstandigheden verhinderden een veroordeling.

Voor zijn moedige en onbaatzuchtige acties voor de stad Beckum werd hij in 1995 tot ereburger benoemd.

Heinrich-Gerhard Bücker

Heinrich-Gerhard Bücker op de nieuwjaarsreceptie van de stad Beckum in 2008

geboren 05.03.1922, overleden 11.08.2008

Gedurende de vele decennia van zijn artistieke carrière heeft Heinrich-Gerhard Bücker talloze belangrijke kunstwerken gecreëerd, waarmee hij zowel in Duitsland als internationaal grote erkenning heeft gekregen. Op deze manier heeft hij ook zijn geboortestad en het district Vellern tot ver buiten de grenzen van Europa bekend gemaakt.

Zijn werk wordt gekenmerkt door de bijbels-christelijke wereld van symbolen. Voor hem was religie de verbinding tussen heden en verleden, tussen "tijd en eeuwigheid", zoals de titel van zijn laatste grote tentoonstelling in 2006 luidde. Zijn werk richtte zich daarom op sacrale kunst. Sinds de jaren 1950 ontwierp hij talloze kerkinterieurs in zijn onmiskenbare stijl. Met zijn werken legde hij trendsettende accenten voor het benadrukken van de oorspronkelijke stijlen door middel van hedendaagse kunst.

Zijn verlangen om uitspraken te doen door zijn keuze van vorm, kleuren en materialen is altijd duidelijk. Een van de hoogtepunten van zijn werk was de tentoonstelling van tekeningen uit zijn bijbelboek "Alpha-Adam-Atom-Omega" in de bibliotheek van het Vaticaan in 1983/84, waar hij de eerste levende kunstenaar was die mocht exposeren.

Naast sacrale kunst maakte hij ook werken van profane aard, zoals fonteinen en monumenten. Er zijn ook talrijke kunstwerken van hem in zijn geboortestad Beckum, waaraan hij altijd veel waarde hechtte, zowel in de kerken van de stad als in openbare ruimtes. Zijn onderzoek naar de plaats van de Varusslag heeft indruk gemaakt op veel historici.

Hij heeft veel prijzen en onderscheidingen ontvangen voor zijn uitmuntende artistieke werk. Hij ontving onder andere het Kruis van de Orde van Verdienste van de Bondsrepubliek Duitsland in 1983. In 1992 werd hij ereburger van de stad Beckum.

Dr. Max Hagedorn

Dr. Max Hagedorn

geboren 26.04.1904, overleden 24.12.1998

Dr. Max Hagedorn trad in januari 1946 aan als burgemeester in een extreem moeilijke tijd. Zijn onvermoeibare inzet voor het algemeen welzijn leverde hem veel erkenning op en hij genoot het bijzondere vertrouwen van de bevolking. Een hoge mate van persoonlijke betrokkenheid, deskundigheid en zijn vriendelijke en bescheiden manier kenmerkten hem gedurende zijn 24 jaar als burgemeester.

Onder het voorzitterschap van Dr. Max Hagedorn stelde de gemeenteraad van Beckum belangrijke prioriteiten vast voor de positieve ontwikkeling van de stad na de Tweede Wereldoorlog. Hij zette zich vooral in voor het verbeteren van de wegen en het creëren van dringend noodzakelijke huisvesting voor de vele ontheemden, vluchtelingen en evacués. Onder zijn leiding werd in 1958 begonnen met de ontwikkelingsmaatregelen in het stedelijk gebied en het opstellen van het eerste bestemmingsplan. Hij was ook een voorbeeldig pleitbezorger voor het algemeen welzijn in verschillende supraregionale comités.

Dr. Max Hagedorn ontving hoge onderscheidingen voor zijn decennialange inzet. In 1971 werd hij door de bondspresident onderscheiden met het Bundesverdienstkreuz eerste klas. De stad Beckum verleende hem op 24 maart 1974 het ereburgerschap als dank voor zijn verdienstelijke werk voor zijn geboortestad.

Zuster Maria Blanda, geboren Anita Bußmann

Zuster Blanda

geboren 20.04.1898 in Buenos Aires, overleden 26.07.1980

45 jaar lang verzorgde en voedde zuster Blanda behoeftige kinderen uit Beckum, het district Warendorf en daarbuiten op een gezegende en vaak zelfopofferende manier op.

Vooral in de naoorlogse periode moesten grote moeilijkheden overwonnen worden. Zuster Blanda zorgde ondanks de meest ongunstige omstandigheden voor de kinderen, van wie sommigen door de oorlogsellende dakloos waren geworden en in verschillende gebouwencomplexen van het voormalige Vincentiushuis waren ondergebracht, en gaf hen een nieuw thuis. Ze was als een moeder voor deze kinderen, ze gaf ze een thuis, voedde ze met liefde en zorg op en bereidde ze zo met succes voor op hun verdere leven.

Een belangrijke stap in hun werk was de verhuizing van het kindertehuis naar het nieuw gebouwde pand aan de Paterweg in 1953.

De gemeenteraad van Beckum besloot unaniem om zuster Blanda het ereburgerschap toe te kennen tijdens de feestelijke bijeenkomst ter gelegenheid van het 750-jarig bestaan van de stad op 26 maart 1974.

Heinrich Haverkemper

geboren 19.02.1901, overleden 20.11.1989

De geschoolde bakker en banketbakker en later cementarbeider Heinrich Haverkemper werd in 1922 lid van de SPD en was meer dan 50 jaar lid. Na de oorlog bouwde hij de partij weer op als voorzitter van de plaatselijke SPD-vereniging. In 1945 werd hij benoemd in de gemeenteraad van Beckum, waar hij 19 jaar zitting had, waarvan vele als fractievoorzitter van de SPD. Hij was ook tien jaar actief in de districtsraad.

Hij verdiende bijzondere verdiensten als voorzitter van de Commissie voor Financiën en Huisvesting. Deze taak was bijzonder veeleisend in de moeilijke naoorlogse jaren. Heinrich Haverkemper had altijd een open oor voor de behoeften en zorgen van getroffenen, zoals vluchtelingen, en hielp waar hij maar kon.

Op 26 maart 1974 werd hem het ereburgerschap toegekend vanwege zijn jarenlange lokale politieke activiteiten en zijn onbaatzuchtige inzet voor de stad Beckum.

Dr. Curt Prüssing

geboren 26.03.1896, overleden 02.04.1988

Na zijn schooltijd studeerde Dr. Prüssing scheikunde aan de Universiteit van München en begon zijn carrière in 1922 als wetenschappelijk assistent aan het Instituut voor Cementtechnologie van de Technische Universiteit Charlottenburg. In hetzelfde jaar trouwde hij met Ilse Polysius, de dochter van Max Polysius uit Dessau.

In 1924 stapte Dr. Prüssing over naar Portland-Hemmoor AG en werd in 1936 benoemd tot lid van de Raad van Bestuur. Van 1936 tot 1945 was hij onder andere voorzitter van de "Vereniging van Duitse Portlandcementfabrikanten" in Berlijn.

In 1946 richtte Dr. Prüssing onder moeilijke omstandigheden Westpol GmbH op. Van hieruit knoopte hij relaties aan met de voormalige klanten van het in Dessau gevestigde Polysius AG. In slechts een paar jaar slaagde hij er samen met beproefde medewerkers uit Dessau in om het bedrijf, dat inmiddels was omgedoopt tot Polysius GmbH, weer een wereldwijde reputatie te bezorgen.

In 1962 besloot Dr. Prüssing de leiding van het bedrijf over te dragen en het voorzitterschap van de Raad van Commissarissen op zich te nemen, dat hij tot 1970 bekleedde. Ook in deze rol leverde hij een belangrijke bijdrage aan de ontwikkeling van Polysius tot een van de grootste ingenieursbureaus van Europa.

Voor zijn verdiensten voor de economische ontwikkeling van de gemeente Neubeckum kreeg Dr. Prüssing in 1961 het ereburgerschap bij besluit van de gemeenteraad.

Clemens Sprenker

geboren 26.01.1883, overleden 14.01.1968

Van 1946 tot 1961 was Clemens Sprenker burgemeester van de parochie Beckum en vanaf maart 1946 ook burgemeester van het district Beckum.

Op 28 april 1961 besloot het bestuur van de parochie Beckum hem ereburger te maken voor zijn verdiensten voor de parochie Beckum.

Alfred Moll

Gedurende 42 jaar had Alfred Moll, net als zijn vader Gustav voor hem, uitstekende diensten bewezen aan de ontwikkeling van Neubeckum als lid van de gemeenteraad.

Op 10 december 1952 werd hij ereburger van de gemeente Neubeckum.

Carl Fehling

geboren 07.04.1860 in Warburg, overleden 09.07.1933

Fehling werd op 14 juni 1899 door de gemeenteraad tot burgemeester van Beckum gekozen. Daarvoor was hij burgemeester van Obermarsberg in het Sauerland.

De bekwame ambtenaar zette de consequente gemeentelijke ontwikkeling en de aanpassing aan de economische, vooral industriële ontwikkeling van de districtsstad voort.

Tijdens zijn 27 ambtsjaren werd het kantongerecht in Beckum geopend, het belastingkantoor voor het district werd opgericht, het slachthuis werd gebouwd, er werd begonnen met het rioleringssysteem, de eerste openbare baden werden gebouwd, de bevolking werd voorzien van elektriciteit en water, het gymnasium werd opgericht en het wegenbouwprogramma ging van start.

Zijn werk werd bekroond met de viering van de 700e verjaardag van de stadsrechten in 1924.

Na zijn pensionering werd hij op 11 oktober 1926 tot ereburger benoemd.

Gepensioneerd ambtenaar Theodor Anton Brüning

geboren 21.05.1822, overleden 30.03.1911

Theodor Brüning onderscheidde zich tijdens de Kulturkampf met zijn moedige verdediging van de kerk, werd veroordeeld tot gevangenisstraf voor een krantenartikel en moest ontslag nemen als deurwaarder.

Hij werd op 19 februari 1906 tot ereburger benoemd "als erkenning voor zijn trouwe dienst in het belang van de stad".

Medisch adviseur Dr Ferdinand Anton Heyne

overleden 1906

Dr. Heyne had als arts een bijzondere reputatie opgebouwd door zijn inzet voor de openbare hygiëne en was vele jaren lid van de gemeenteraad.

Toen hij het magistraatskantoor verliet, kreeg hij op 13 juni 1897 het ereburgerschap.